Ton Griffioen

Objecten
Morrelen aan de werkelijkheid
Ton Griffioen, Amsterdam, 1948, autodidact, maakt objecten die, zoals hij zelf zegt, mensen in verwarring brengen. Niets is wat het lijkt, maar interessant zijn de objecten wel. "Wat ik spannend vind, is de combinatie van materialen. De kwetsbaarheid van een ei, bijvoorbeeld, staat in schril contrast met het grove materiaal waarmee ik het combineer. Het mag best provocerend zijn, afstoten, of vragen oproepen: "Is dat nou kunst?"
"Ik ben altijd op zoek naar spullen, objecten, die ik mogelijk kan gebruiken. Eerst is er dan een beeld, maar dat beeld is nog niks. Daar moet ik iets mee, het beeld sterker maken, sprekender. Ik werk met dingen die er al zijn, iets anders kan ik niet. Ik wil ontdekken wat verschillende materialen doen, welk effect ze hebben. Dat ga ik dan verder onderzoeken en uitwerken. Ik wil ergens mijn eigen draai aan geven. Eigenlijk begint het dan pas. Het beeld dat ik in gedachten heb, moet vormgegeven worden, moet een vorm krijgen. Daar is techniek voor nodig. Hebben de materialen inderdaad het effect dat ik denk dat ze hebben? Geeft het uiteindelijke object het beeld dat ik voor ogen had, ook echt weer? Als het gaat zoals ik wil, ontstaat er iets nieuws. Het gaat niet langer meer om een ei en een baksteen; er is een nieuwe werkelijkheid ontstaan. We kijken anders naar het object. Dat noem ik "morrelen aan de werkelijkheid" ".
Zoals onze hoop ligt in fouten van de evolutie, zo moet kunst afwijken en laten zien, of ervaren dat er meer te beleven valt dan de werkelijkheid zoals we die kennen en die ons vertrouwd is. Dat kan in schoonheid, humor, lelijkheid, irritatie, verwondering, plezier en liefde.